Coelogyne massangeana

Rchb. f. 1878
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Dendrobieae
Podplemię: Coelogyninae

 

Foto: © Tamara Florczak. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Coelogyne massangeana

Synonim: Pleione massageana (Rchb. f.) O. Kuntze. Coelogyne densiflora Ridley. Coelogyne dayana Rchb. f. var. massangeana Ridley. Coelogyne tomentosa Lindley var. massangeana Ridley.  

Występowanie:

Rośliny spotyka się na zachodniej Jawie, choć są tam dość rzadko spotykane. Rosną zwykle jako epifity w ciemnych, cienistych lasach na wysokości ok. 1400 m. W Tajlandii zbierano je na wysokości ok. 2000 m w pobliżu Khao Kalakiri oraz w Pattani na półwyspie Tajskim. Są dość popularne w górach Malezji, zwłaszcza na wyższych grzbietach górskich. Choć są wcześniejsze doniesienia o ich możliwym występowaniu na Sumatrze, to jednak Comber (2001) nie umieścił tego gatunku w swojej pracy o storczykach tej wyspy.   

Klimat:

Skrajne zanotowane temperatury to 30°C i 7°C.
Średnia wilgotność waha się od 60% zimą do ponad 80% latem i jesienią.
Opady od 56 mm w styczniu-marcu do 254 mm w sierpniu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 23,8/13,2°C w styczniu do 25,0/15,6°C w czerwcu.
Okres kwitnienia: Kwitnie przez cały rok, z maksimum w lecie.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to raczej duży epifit o wzroście sympodialnym, dorastający do wysokości 61 cm.  

Pseudobulwy/łodyga:

Pseudobulwy mają 7-10 cm długości. Zielone, wąsko owalne pseudobulwy mają tylko 2 podłużne rowki gdy są młode, ale z wiekiem stają się żółto-zielone i znacznie pomarszczone.  

Liście:

Liście mają do 56 cm długości. Na szczycie każdej pseudobulwy wyrastają 2 liście. Mają one 10 centymetrowe ogonki i wąsko eliptyczne blaszki liściowe, które mają ok. 46 cm długości, 8 cm szerokości, są mocno pofałdowane i mają ostro zakończone wierzchołki.  

Kwiatostan:

Kwiatostan ma długość do 40 cm. Zwisający kwiatostan wyrasta u podstawy pseudobulwy po rozwinięciu się liści.  

Kwiaty:

W kwiatostanie jest do 20 pachnących, szeroko otwartych kwiatów, dość rzadko rozmieszczonych na każdym pędzie kwiatowym. Bladożółte kwiaty mają średnicę 5,0-6,4 cm. Boczne działki 3-klapowej warżki, która jest brązowa wewnątrz, mają białe lub jasnożółte żyłkowania, które się dwukrotnie rozgałęziają. Mniej lub bardziej okrągła działka środkowa jest brązowa i ma jasnożółte brzegi, które otaczają kilka krótkich, pofalowanych i pokrytych brodawkami wybrzuszeń. Poza tym ma ona 3 delikatne wybrzuszenia, które rozciągają się na całą długość warżki.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina o umiarkowanych wymaganiach cieplnych.

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 23°C, średnia nocy 16°C, co daje różnicę dobową 7-8°C.  

Światło:

18000-25000 luksów. Światło powinno być przefiltrowane lub rozproszone, a rośliny powinny być wystawiane na bezpośrednie słońce wyłącznie wcześnie rano. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.  

Podlewanie:

Przez większość roku opady są umiarkowane do obfitych, ale w okresie zimy, przez 2-3 miesiące, warunki zmieniają się na trochę bardziej suche. Podczas intensywnego wzrostu rośliny powinny być obficie podlewane, lecz nie można dopuścić, aby podłoże rozłożyło się lub rozmokło. Gdy na jesieni nowe przyrosty osiągną dojrzałość, ilość wody należy stopniowo zmniejszyć.  

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców preferuje stosowanie zrównoważonego nawozu przez cały rok, ale są i tacy, którzy od wiosny do połowy lata stosują nawóz o zwiększonej zawartości azotu, a następnie, późnym latem i jesienią, zaczynają stosować nawóz o większej zawartości fosforu. 

Podłoże:

Ze względu na zwisający pęd kwiatowy rośliny są zwykle sadzone do wiszących doniczek lub koszyków, z zastosowaniem luźnego, szybko przesychającego podłoża. Jako podłoża używa się często drobnej lub średniej wielkości kory lub włókien paproci drzewiastej zmieszanych z różnymi dodatkami zatrzymującymi wodę, takimi jak perlit albo pocięty mech torfowiec. Nasze rośliny są uprawiane z powodzeniem w koszyczkach z siatki o oczkach 6 mm, wyłożonych warstwą włókna kokosowego. Głównym składnikiem naszego podłoża są drobne włókna paproci drzewiastej z dodatkiem 10% drobnego węgla drzewnego, 10% perlitu lub pumeksu i 10% pociętego torfowca lub mchu. W naszych warunkach, z silnym ruchem powietrza, taka mieszanka pozwala nawet na przelanie, bo podłoże nie nasiąka ani nie wysycha kompletnie między podlewaniami. Włókna paproci drzewiastej nie ulegają zbyt szybkiemu rozkładowi, co oznacza, że nie jest konieczne zbyt częste przesadzanie. Gdy roślina wyrasta poza koszyczek, może być w całości przeniesiona do większego, bez naruszania korzeni. Jest to istotne, ponieważ rośliny te nie lubią być przesadzane, i mogą czasem po podzieleniu lub przesadzeniu przez rok dochodzić do zdrowia. Jeśli przesadzanie jest konieczne, należy się upewnić, że nowe korzenie już zaczynają rosnąć. Pozwala to roślinom zaaklimatyzować się w stosunkowo krótkim czasie i dostarcza im najmniej stresu.  

Wilgotność powietrza:

Około 75-80% przez większość roku, spadając do 60-65% na 2-3 miesiące późną zimą i wczesną wiosną.  

Okres spoczynku:

Choć zmiany związane z porami roku są niewielkie, to jednak okres zimy jest nieco chłodniejszy. W zimie średnia temperatura dnia wynosi 24°C, nocy 13-14°C, z amplitudą dobową 10-11°C. Opady zimą w naturalnym siedlisku są mniejsze, a w okresie 1-2 miesięcy wilgotność jest tak niska, że nie występuje nawet poranna rosa. Zimą należy zredukować ilość wody i pozwolić roślinie nieco przesychać między podlewaniami. Nie wolno jednak nadmiernie przesuszać roślin, ani pozwolić, aby pozostawały suche przez dłuższy czas. Nawożenie powinno być zredukowane lub wyeliminowane aż do momentu pojawienia się nowych przyrostów i rozpoczęcia obfitszego podlewania na wiosnę.